عروسک سنگ صبور

زندگی شاید نفس کشیدن در اطاقی است
که هنوز پر است از بوی آشنایی
که ا ز رفتنش ماهی بیش نمی گذرد

زندگی شاید نگاه کردن به قاب عکسی است
که عکس عزیزی که دل را سوزانده و رفته را در خود زندانی کرده است

شایدم نگاه کردن به شمعهای کوچک رنگی است که
شاهد رقص بدنهایی بوده اند که با نورشان تا
بی نهایت خدا پرواز کرده اند

و یا حتی خوردن قهوه تلخی در ماگی که
بوسه داغ لبهای عزیزی را بر خود دارد

وای از اطاقی که پر از خاطره های رنگی ای است
که وضوحشان به وضوح تصویر خود در آیینه است

کاش برف بیاد
کاش برف بیاد
کاش برف بیاد
کاش برف بیاد
کاش برف بیاد

آخه با اومدن برف یادم می آد که
سال داره تموم می شه