عروسک سنگ صبور
Sunday, August 28, 2005
حسادت
حسادت آتیشیه که بیشتر خود حسود رو آتیش می زنه
حسرت عمقیه که انتها نداره
آتیشیه که حتی رفاقت ها حتی خویشاوندیها رو می سوزونه
و چه تلخه وقتی می بینی دوست صمیمیت به یه سطحی که حتی هنوز عمق نشده حسادت می کنه
چه تلخه وقتی می بینی کسایی که براشون دل می سوزونی
چه بی رحمانه موقع قضاوت از سر بی رحمی همه چی تو رو زیر سوال می برن
حسادت مثل طنابیه که وقتی دورت بپیچه هرچی بیشتر تقلا کنی محکمتر می شه
اما واقعا کدوم آدم حسودی به جای بهتری از کسی که مورد حسدش رسیده؟؟؟
0 Comments:
Post a Comment
<< Home