عروسک سنگ صبور

راهی بزن که آهی بر ساز توان زد
شعری بخوان که با او رطل گران توان زد

بر آستان جانان گر سر توان نهادن
گلبانگ سر بلندی بر آستان توان زد

در خانقه بگنجد اسرار عشق و مستی
جام می معنا نه هم با مغان توان زد

شد رهزن سلامت زلف تو وین عجب نیست
گر راهزن تو باشی صد کاروان توان زد

گر دولت وصال خواهد دری گشودن
سرها بر این تخیل بر آستان توان زد

قد خمیده ما سهلت نماید اما
بر چشم دشمنانت تیر از کمان توان زد

از شرم در حجابم ساقی تلفظی کن
باشد که بوسه چند بر آن دهان توان زد

بر جویبار چشم گر سایه افکند دوست
بر خاک رهگذارش آب روان توان زد

درویش را نباشد منزل سرای سلطان
مائیم و کهنه دلقی کاتش در آن توان زد

اهل نظر دو عالم در یک نظر ببازند
عشق است وداد اول بر نقد جان توان زد

با عقل و فم و دانش داد سخن توان داد
چون جمع شد معانی کوی بیان توان زد

عشق و شباب و رندی مجموعه مراد است
ساقی بیا که جامی در این زمان توان زد

بر عزم کامرانی فالی بزن چه دانی
باشد که کوی عیشی با این و آن توان زد

حافظ بحق قرآن کز رزق و شید بازآ
شاید که گوی خیری در این میان توان زد