عروسک سنگ صبور

Sunday, March 31, 2013

حكايت همچنان باقي است


posted by عروسک سنگ صبور at 7:41 PM

Tuesday, March 26, 2013

there are moments in our lives... let them go

سال ٢٠٠٤ شروع كردم به نوشتن اي وبلاگ، واقعا واسم حكم سنگ صبورُ داشت، مخصوصا در موارد عاطفي زندگيم. كل نوشته هاي اين وبلاگ عمدتا از سال ٢٠٠٤ تا قبل ٢٠١١ مربوط به دو تا آدم هست. در مورد عشق آخر جز چند تا پست هيچ وقت ننوشتم، شايد به خاطر اينكه باهاش خوش بودم، در كنارش آرامش داشتم و مسائل و مشكلات قبلي به وجود نيومدن تا امشب...
امشب پُرم از ناراحتي، دلتنگي و دلخوري
توي اينجور موقع ها كه از نارحتي و عصبانيت ناخن مي جوم يا سكوت مي كنم يا كلن مي رم گُم و گور مي شم
اينبار اما هر بار خواستم گله اي كنم خودمو گذاشتم جاي اون، اشتباهاتم رو پذيرفتم، طبق عادت هميشگي اما چيزي رو كه دوست داشتم، رابطه اي كه آسون ساخته نشد رو نمي خواستم از دست بدم، اما مي خواستم غرور هردومون هم محفوظ بمونه. Deadline گذاشتم واسه خودم، واسه اون، برام مهم بود
با خودم گفتم مردا با ما زنا فرق دارن وقتي چيزي رو بپذيرن و قبول كنن واقعا مي رن، اولين بار گفتم تو ولنتاين يه پالس ميدم، جوابش بد بود، خيلي بد، اصلا تمايلي نديدم، اصلا انگار رابطه اي كه به نظرم سخت به دست اومده بود واسه اون اونقدرا نبود كه اون بخوادش...
بعد از نگاه هر روزه اش دور شدم، باز هم بي تفاوت
بعد بهش زنگ زدم ، بهش گفتم با زبون خودم، اما باز بي نتيجه
آخرين تلاشم از حرف دلي بود كه فكر مي كردم محرمشه، اما اينبار انقدر جواب بدي گرفتم كه گفتم گور باباي deadline، گور باباي رابطه، گور باباي من كه ٥٠٪ رابطه ام، نمي خواد، اگه واسه اونم مهم بود اونم آدمي كه سخت به دست آوردش اونم كمي تلاش مي كرد...

شايد علت اينكه كه نتونستيم كنار هم بمونيم اين بود كه كلا تعريف هامون از دوست داشتن فرق داشت. 
حضرت آقا حتي تلاشم رو نديد، نخواست ببينه، بنابراين همين جا، همين شب براي هميشه اين قصه تموم مي شه

(آن كه رفتني است به هيچ قيمتي نمي ماند، نمي تواني به چهارميخش بكشي، بگذار برود، اصرار نكن، پيش از آنكه غرورت را به باد بدهي از فكرت بيرونش بنداز و تا حد كافري انكارش كن،
حتي اگر خدا باشد!
خواهر پاپ / عباس معروفي)

اينك، اينجا، امشب، براي هميشه تركت مي كنم تويي كه تلاشم را ديدي و نفهميدي، انكارت مي كنم براي هميشه
posted by عروسک سنگ صبور at 1:51 AM

Saturday, March 16, 2013

براي رسيدن به چيز بزرگتري در زندگي بايد گاهي دست ها را خالي كرد...
posted by عروسک سنگ صبور at 2:38 PM

Tuesday, March 12, 2013

و ديگر نيستي

تمام وحشتم از این بود که روزی سراسیمه از خواب برخیزم و دیگر عشقت را به سر نداشته باشم
تمام ترسم از این بود که روزهای باهم بودن، خنده ها، عاشقی ها و معاشقه هایمان از خاطرمان پر کشد
تمام دلهره ام از این بود که دیگر مثل روزهای قدیم ترس از دست دادن مرا نداشته باشی، دیگر از کوچه مان، کنار خانه مان گذر نکنی تا مطمئن بودنم شوی

و دیگر نیستی
posted by عروسک سنگ صبور at 10:49 PM

Monday, March 11, 2013

سرنوشتم را از سر خواهم نوشت...

روزهای پایانی ساله، یکسال دیگه گذشت، نمی تونم بگم سال بدی بود اما سال خوبی هم نبود.
از تابستون به بعد یا شاید هم پاییز هی بیشتر و بیشتر نا امید شدم، برنامه هام اصلا اونطوری که انتظارشو داشتم پیش نرفت اما بالاخره داره تموم می شه و من هیچ ایده ای در مورد سالی که داره می اد ندارم جز اینکه آرومم و همه چی خوب پیش خواهد رفت.
تو این روزای آخر سالی کمی وقت دارم استراحت کنم بعد از اون کار پر استرس، یک برنامه سفر مفرح دارم که واقعا وسوسه انگیزه واسم، از کاری که چندین سال از عمرم رو توش بزرگ شدم انتخابی اومدم بیرون، پسری که بیشتر از اونچه که باید روش حساب می کردم در کنارم نیست، این یکی خیلی هم انتخابی نبود، بیرون اومدن از یک وضعیت تقریبا ثابت همیشه با مقاومت و کمی درد و ناراحتی ناشی از عادت همراهه.
عادت درست مثل اعتیاد می مونه یک پیک داره که وقتی که به اون می رسی نهایت درد و ناراحتی رو تجربه می کنی، بعد کم کم می آی پایین و قبولش می کنی.
وقتی که رسیده بودم به اون پیکه و کلی می خوردم تو درو دیوار یک دوست قدیمی به دادم رسید، بهم تلنگر زد، یاد آوری کرد.
بهم گفت 5 سال پیش یادته؟ از کاری که خیلی دوسش داشتی وقتی از یک دوره آموزشی خوب در اروپا برگشته بودی به خاطر تحریم بی کار شدی، نه انتخابی مجبور شدی.
پسری که سالها باهاش دوست بودی بهت خیانت کرد و مچش رو گرفتی.
بعدش چی شد، کار بهتر پیدا کردی، دوست پسر بهتری هم
نتیجه نهایی چی بود؟ اینبار خودت کارت رو رها کردی که بری دنبال راه بهتر و در ته داستان عاطفی ات دیگه صحبت از خیانت نبود، محترمانه و مثل آدم بزرگا از هم جدا شدین تا برین دنبال زندگی و راههایی که بهش تعلق دارین.

به طرز باور نکردنی ای، برام مثل آب رو آتیش بود...
واقعا همینطوره اما در زمان درد، آدمیزاده دیگه فراموش می کنه، یادش می ره

فرصت داشتم تو این روزهایی که دورم از هیاهو، بیشتر و بیشتر فکر کنم حتی به اعتقادات و ایدئولوژی هام.
راستش اینو به خودم می گم، درسته که ته داستان ما صحبت از خیانت و رقیب نبود، درسته که من تونستم حلقه ای که آزارم می داد و در نهایت بشکنم اما خود همین رابطه هم پایه هاش درست چیده نشده بودن. 
راستش وقتی دو تا آدم تو یک رابطه دو نفره به ظاهر مشکلی ندارن، حرفی نمی زنن یعنی بزرگترین مشکل و سد بینشونه.
اینکه از اشتباهات، رفتارها یا حرفهایی که ناراحتت می کنه به خاطر حفظ رابطه می گذری نشونه ضعفه رابطه یا خود طرفینه.
اینکه تن به رابطه ای می دی که پنهانی و مثل راه رفتن رو یخه نشونه پیروزی ات در رابطه نیست.

راستش زمان این رسیده که بیشتر به این باور برسم که چقدر ارزشمندم، ببینم آدمهایی که آروزی بودن با آدمی مثل من رو دارن، وقتشه که سرنوشتم رو از سر بنویسم اونجور که من دلم می خواد.

شاید اگر روزی فرصتی داشته باشم با اون هم شیر کنم، اشتباهاتم و اشتباهاتش رو...

بهترین مرد دنیا، کسی که بهترین دوست و حتی بهترین شوهر دنیا متصور می شه، تا وقتی که نتونه درست تصمیم بگیره، هر چند وقت یکبار که از نظر احساسی بهش نزدیک شی فرار کنه، کسی که بالاخره ندونه که تو و اون به درد هم می خورید یا نه، تلاش برای نزدیک شدن بهت کنه ، بدوه که شبیه اون چیزی که تو می خوای شه اما هر بار همه چیزو خراب کنه... محکومه به تنها موندن! مهم نیست هندسامه، آدمای زیادی دورشن، ضعیفه، ضعف معاشرتی داره، کسی که نتونه از ساده ترین رابطه، از صمیمی ترین دوست و بی توقع ترینشون نگهداری و حفاظت کنه محکومه به تنهایی .... من مرده، شما زنده

من یاد گرفتم ساده باشم، رها، پرشور، بخندم، شادی هدیه بدم، یار باشم، رفیق، بی پرده، مهربون، و باور دارم که یک زن کامل و بی نظیرم اگر توانایی نگه داشتن منو نداشت بهتره که دور شه  دوره دور...




posted by عروسک سنگ صبور at 8:13 PM