عروسک سنگ صبور

تازه وقتي كه ترس آدم مي ريزه ياد مي گيره كه چه جوري روي آب بياد
درست مثل آدمي كه داره غرق مي شه
و تا ترسش مي ريزه مي آد روي آب!
منم تا ترسم ريخت تونستم حقايق رو ببينم
براي كنكاش حقايق بايد با ترسامون روبرو بشيم

يكي بهم گفت
تجربه بي رحم ترين معلمه
چون اول امتحان مي گيره بعد درس ميده!

براي تجربه كردن هم گاهي بايد سري به پس كوچه ها هم زد !

قيمت يه سري چيزا بد جوري سنگينه
مثل دل شكوندن
براحتي ميشه دل يكي و شكوند اما براي از دل در آوردنش شايد هيچ وقت فرصت نكني
بعضي ها هم مثل يه قطره اشك از چشمت براحتي مي افتند
اما هيچ وقت
هيچ وقت نمي توني جلوي اشكايي رو بگيري كه با رفتن بعضي ها از چشمت مي افتن!

دنياي عجيبيه

نمی دونم این بعد مسافت چی داره که یه دفعه زیر پای دل رو خالی می کنه
نمی دونم این بعد مسافت چی داره که یهو احساس می کنی که وای چقدر دوری
با اینکه حالا شایدم اصلا نمی دیدیش
اما اسم مسافت که می آد آدم دچار یه غربت عجیب می شه
دوست گلم هرجایی که هستی
هرجایی که می ری
آسمون دلت آفتابی و آلاچیق عشقت داغ
برات یه دنیا مهتاب آرزو می کنم

مغرور نباشیم
برگهاوقتی می ریزند که فکر می کنند طلا شدند

خودت را بعد زمان فرض کن
که وجود داری
و دیگران را بعد زمان
که رفتی هستند
اما لحضه ها هم چه خوب چه بد گاهی ماندگارند
این تو هستی که انتخاب میکنی
لحضه خوب یا بد

Always wait for him to make the first move???

قطعه گم شده منو کسی ندیده؟
شایدم اصلا من هیچ قطعه گم شده ای ندارم ؟!چون انقدر تو پیچ و خم زندگی ام قل خوردم
که تغییر شکل دادم
حتی خیلی ها با تعجب می گن:
وا تبسم خودتی؟!

امروز صبح تا چشمامو باز کردم
همون جا تو رختخواب به خدا گفتم
خدایا کاشکی بارون بیاد
تا من تمام غصه ها و ناراحتی هامو بهش بسپرم تا ببره
تمام خاطرات بدی رو که ذهنم رو از دیدن خوبی های زندگی و آدمهایی که مثل هم نیستن رو بشوره
و خدای سخاوتمند برام برف فرستاد تا بدونم
زندگی خیلی بزرگتر از روزها و ساعت هامه
آسمون خیلی وسیعتر از دلتنگی هامه
زمین خیلی تنهاتر از تنهایی هامه
و خدا خیلی بزرگتر از ذهنه منه

دیشب یه خواب عجیب دیدم
خواب دیدم یه سری رباط دارن به آدمهای رو زمین عشق یاد می دن
درست مثل اینکه مادرها به بچه هاشون یاد می دن چطور دستاشونو بشورن!

پیله ام گشوده شد
و من توانستم بیرون از پیله ای که دور خود تنیده بودم
زیبایی باد،باران،ابر و خورشید
حتی آدمهای خاکستری را ببینم
پیله ام گشوده شد
و من از حصاری خیالی
تعهدی پوچ
که به انسانیت خودم داده بودم رها شدم

يك صدا مدام در ذهن من تكه تكه مي شد
و من بي پروا هزار هزار بار تكرار كردم
عشق عشق
عشق

نترسيدم از هجوم نگاههاي مبهم
و سرخ شدم ولو بي گناه

چرا كه هيچ نبود و ما همه تا بي نهايت تهي بوديم
و من به جاودانگي آن لحضه يكتا انديشيدم
كه نگاه من ناگهان با چيزي مبهم آميخت
بعد من پر شدم از يك عطش رخوتناك
و احساس بلوغ
و تمناي دستاني بزرگ
كه اعماق روحم را بكاود

بهترین چیزی که بدترین آدم زندگیم یادم داد
این بود که هیچ وقت به لبخند آدمهای به ظاهر مهربون اعتماد نکنم
و سفره دلم رو براشون باز نکنم
چون برای اونا شخص من یا کس دیگه فرقی نمی کنه
فقط می خوان توی لحظه خوش باشن
آدمها رو توی شرایط محک بزنم بعد در موردشون قضاوت کنم
به هیچ کس نمی شه اعتماد کرد
دارم از روابط با این آدما روز به روز به عقاید پارانوئیدی نزدیک تر می شم
تازگیها برای کندن یه گل طبر بر می دارن
به هیچ کس نمی شه اعتماد کرد
حتی به خود اون کسی که می گه به هیچ کس نمی شه اعتماد کرد
کسی یه دکتر می شناسه که بتونه خراشهای روح رو هم جراحی پلاستیک کنه؟
تو زندگی یه سری اتفاقاتی می افته که مثل یه تیغ تیز روح رو خراش می ده
و این خراشها به مرور زمان زخمهای کهنه ای می شن که نمی شه از شرشون خلاص شد
و بدترین خاصیتشون اینه که به نفرت نزدیکت می کنن
چیزی که می تونه آدم رو از اعماق انسانیتش تا قعر پلیدی ببره
چرا که نفرت سرچشمه همه پلیدیهاست
پس اگه دکتری سراغ دارید خبرم کنید

در اين دنيا دلم تنگ است
و هر سازی بد آهنگ است
بيا ره توشه برداریم
قدم در راه بی برگشت گذاریم

سهم من از تو فقط شنیدن حرفهای مزخرف دیگران بود
که همه با ترحم نسبت به حسم
خواستند به من نشان بدهند
که تو جز سرابی بیش نیستی

Dream
Dream
Dream

It's time to wake up
dream is finished & now i'm on air
there is nothing to regrat
i did my best
fault of a profligate person is not my problem

I look at it like a new experience which i acquired too much rigid